 |
İngilizce Metin |
| Migration to the UK especially after World War II originated from countries that were previously colonies of Great Britain. Access to the UK was easy because for most of these countries there were no visa restrictions and hence people or families moved to work and settle in the UK (Meloni, 2006, Spencer, 2011). Casey (2016, p. 35) points out, “[p]ostwar immigration from the commonwealth and other countries was encouraged to fill labour market shortages and settlement often reflected this‐ tending towards major cities and towns where industry needed workers”. This explains for example why there are concentrations of single ethnic groups in a number of cities in the UK, most notably the Yemeni community in Sheffield and South Shields that came to work in the steel industry in the 1950s (Runnymede, 2012, Willis, 2017). Or the Indian population (mainly Gujurati) that came to settle in Birmingham and Leicester to work in hosiery, denim and material factories when they were expelled from Uganda in the 1970s (Martin and Singh, 2002). These communities continue to live in these cities even though the population is now well into its fourth or fifth generation, with some of these individuals no longer speaking the language of their grandparents (Said, 2014). |
 |
Türkçe Çevirisi |
| Özellikle İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra İngiltere’ye göç, daha önce Büyük Britanya’nın kolonileri olan ülkelerden kaynaklandı. İngiltere’ye erişim kolaydı çünkü bu ülkelerin çoğu için vize kısıtlaması yoktu ve bu nedenle insanlar veya aileler İngiltere’ye çalışmak ve yerleşmek için taşındı (Meloni, 2006, Spencer, 2011). Casey (2016, s. 35), “commonwealth ve diğer ülkelerden gelen ostwar göçü, işgücü piyasası kıtlığını doldurmaya teşvik edildi ve yerleşim çoğu zaman bunu yansıtıyordu‐ endüstrinin işçilere ihtiyaç duyduğu büyük şehirlere ve kasabalara yöneldi”. Bu, örneğin, Birleşik Krallık’taki bazı şehirlerde, özellikle de 1950’lerde çelik endüstrisinde çalışmaya başlayan Sheffield’deki Yemen Topluluğu ve South Shields’da neden tek etnik grupların yoğunlaştığını açıklıyor (Runnymede, 2012, Willis, 2017). Ya da 1970’lerde suganda’dan kovulduklarında çorap, denim ve malzeme fabrikalarında çalışmak için Birmingham ve Leicester’a yerleşmeye gelen Hint nüfusu (çoğunlukla Gujurati) (Martin ve Singh, 2002). Bu topluluklar, bu şehirlerde yaşamaya devam ediyor, ancak nüfus şu anda dördüncü veya beşinci nesline kadar uzanıyor ve bu insanların bazıları artık büyükanne ve büyükbabalarının dilini konuşmuyor (Said, 2014). |